Üst cepteki saat ve 10 Ağustos

[...10 Ağustos’daki Conkbayırı çatışmalarının en önemli anında, göğsünden vuruldu. Durumu gören yanındaki Yarbay Servet (Yurdatapan)’e susmasını işaret etti ve bir şey olmamış gibi davrandı. Mermi parçası, üst cebindeki saate denk gelmiş ve kendi söylemiyle, “büyükçe bir kan çukuru bırakmaktan” başka bir zarar vermemişti. Parçalanmış saati, aynı akşam, karargâhta karşılaştığı Ordu Komutanı Liman von Sanders’e armağan etti. Son derece duygulanan Sanders, aile markalı kendi altın saatini ona verdi. Çarpışmaların yoğun biçimde sürdüğü 6-10 Ağustos arasındaki dört gün, hiç uyumadı. Düşmanın saldırı direncini kırmış, sonu zaferle bitecek 10 Ağustos karşı saldırısına karar vermişti. 10 Ağustos 1915 sabahını şöyle anlatır: “Gecenin karanlık perdesi kalkıyordu. Geceyi pek rahatsız ve uykusuz geçirmiştim. Saate baktım dört buçuğa geliyordu… Fırka komutanı ve tüm subaylarla birlikte hücum safının önüne geçtik. Seri ve kısa bir teftiş yaptım. Öne çıkarak yüksek sesle askere selam verdim ve şunları söyledim: ‘Askerler! Karşınızdaki düşmanı yeneceğinizden hiç kuşkum yoktur. Siz acele etmeyin. Önce ben gideceğim. Kırbacımla işaret verdiğim zaman hep birden atılırsınız.’ Hücum safının önüne çıktım ve oradan kırbacımı havaya kaldırarak hücum işaretini verdim. Bütün askerler, subaylar, artık her şeyi unutmuş, bu işareti bekliyordu. Süngüleri ve bir ayakları ileri uzatılmış askerlerimiz, ellerinde tabancaları ve kılıçlarıyla subaylarımız, kırbacımın aşağı inmesiyle demirden bir kitle halinde arslancasına (şîrâne) bir hücumla ileri atıldılar. Bir saniye sonra düşman siperlerinde, gökleri dolduran bir uğultudan (asumanî bir gulgule) başka bir şey duyulmuyordu: Allah, Allah, Allah! Düşman silah kullanmaya bile zaman bulamadı. Boğaz boğaza kahramanca bir boğuşma sonunda, birinci hattaki düşman tümüyle yok edildi."...]

Kaynak; Metin Aydoğan "Mustafa Kemal ve Kurtuluş Savaşı"