Selendi'de Kutsal Yâda Taşı-Yağmur Taşı

Nihal Atsız yazmasa, Yâda taşını bilir miydim bilmiyorum. İlk ondan okumuştum Yâda taşını. Gerçek miydi yoksa bir efsane mi? Çocuktum bilmiyorum. Merak ettiğim zamanlar oldu ancak bu taşa hiç rastlamadım.

Dostumuz Ali Demirel'in Yâda isimli eserini okuyunca biraz daha ilgim arttı. Bulabilenler o eseri mutlaka okusunlar. İnternetten veya sahaflardan belki…

Yâda taşı eski Türklerin yağmur duasında kullandıkları bir taş imiş.

Bu taşı elinde tutan veya ele geçiren bütün oymaklara hükmedermiş. Çünkü su çok önemli ve kıymetli imiş. Su gücünü elinde tutan, yağmur yağdırma kabiliyeti olan oymak bütün diğer güçlerden üstün olurmuş.

Son gezilerimizde Selendi'de, Yâda taşını görmedik ama onun çok yakın bir canlı tanığını dinledik.

Şimdiki Manisa Selendi'nin Yağcı köyünden öğretmen Süleyman Girgin'den dinleyip kayda aldığım bir hikâyeyi anlatmak istiyorum.

"Yirmi-yirmi beş yıl önce köyümüzde yüz yıllardan daha eski bir mezarlığımız vardı. Mevkii de Karaağaç mevkiidir. Mevki adını dibinde oyun oynadığımız ulu bir karaağaçtan alır. Şimdi bu karaağaç yok, kurudu. Bunun yanında da bir su kuyusu vardı. Adına Haznalı derdik. Bu kuyunun içinde yeşil bir taş vardı. Biz o taşı görürdük. Yaklaşık olarak iki yumruk büyüklüğünde bir taş idi... Yeşil mermere benzer bir taştı.

Yağmur duası yapılacağında karaağacın altındaki çim alanda köylü toplanır, dua edilir, dua bitince o taş bir genç tarafından sudan çıkarılır, köy mezarlığının hemen bitişiğinde bir Dede mezarı vardı, onun üzerine bırakılır. Bu Dede mezarı eski şekilli bir mezardı. Mezarlığın içinde değil yanında idi. Sudan çıkarılan yağmur taşı- Yâda-o mezarın üzerine bırakıldıktan sonra dua son bulmuş olurdu. Duayı bitiren ahali köye çıkıncaya kadar yağmur yağmaya başlar, millet ıslanırmış.

Sonra bu mezar kazılıp tahrip edilmiş. Şimdi o dede mezarı yokmuş. Talan edilmiş, sadece dört duvarı kalmış.

Yâda taşını içinde saklayan Haznalı da kapatılmış, suyunu alıp mezarlığın yanında sürekli akan bir çeşme haline getirmişler. Yâda taşı ise yok olmuş veya çalınmış. Şimdi o köyde Yâda taşı yokmuş.

Bu hikâyenin en can alıcı kısmı yirmi-yirmi beş yıl önce Selendi'nin bir köyünde Yâda taş ile yağmur duası edilmesidir. Ben bunun gerçek olabileceğine de inanıyorum. Taşın elektrik yükü, onu kullananın elektrik yükü, bununla bulutların elektiriklenmesi-aşılanması- dölllenmesi gibi fiziksel izahları da var bunun. Ama ona girmiyorum.

Bu bir Orta Asya geleneğidir. Buna dikkat çekmek istedim. Hikâyesi bile heyecanlandırdı beni.

Selamlar…

Alıntı: Ali Yıldız