Mustan - 2

Gülümsemeye devam

Bizim Mustan'ın ayakları üstüne bastığı andan itibaren yaptığı tek iş mahalle çobanlığı'dır. Yıllar sosyalizm dönemi. Köy muhtarlığına sancak askerlik kurulundan telefonla filan tarihte Mustan'ın ordu birliğine teslim olması bildirilir. Muhtar katibi Bay Kosta söylenen sürenin kısalığından telaşlanarak, hemen Pınarlar bölgesinde olduğuna emin olarak, oraya gider ve Mustan'ı sopasına dayalı bir halde bulur. Soluk soluğa haberi bildirir. Mustan öylesine kızmıştır ki bu habere, hemen isyan eder:

- Aba Bay Kosta, ben de seni akıllı bir adam sanırdım. Hadi, diyelim ki, onlar beni tanımıyorlar, sen de mi bilmiyorsun benim Kasıma kadar çoban tutulduğumu? Bende söz sözdür, o güne kadar ben sürüyü bırakamam. Onlara böyle söyle!

Bay Kosta işin ciddiliğini anlatsa da, Mustan sopasını toprağa vurarak:

- Benden bu kadar, der.

Askerliğe teslim olma tarihin ertesi gün yeni telefon edilir:

- Ne oldu, Mustan'a haber mi vermediniz, neden gelmedi?

Bay Kosta büyük bir sıkıntı içinde, Mustan ile arasında geçen konuşmayı aktarır karşı tarafa. Bunun üzerine özel askerlikle ilgili tıp komisyonu yeni bir muayeneden sonra Mustan'a ''askere alınamaz'' raporu verir. Mustan askere gitmez, gider mi, Kasıma kadar sürüyü güdeceğine dair söz vermiştir mahalleye!

·       Alıntı Naim Bakoglu