Aylarca süren savaştan sonra, Edisa, oğluyla birlikte Fransa'ya sığınır... Geceleri, umutsuzluğa kapılmamak için, oğluna seslenerek yazar. Yüreğinden kopup, çektiği acıları, tanıklıklarını dile getiren yazılar... Bunları, mülteci Boşnaklar hakkında bir araştırma çalışması yapan Thierry Dana'ya emanet eder. Genç kadının cesareti karşısında altüst eden Dana, kendisine yardımcı olmak, bir kimlik bulmasını sağlamak, bombalar altında gömülü kalmış bir geçmişe tanıklık etmek ister. Yurdunda olup bitenleri Pedja asla unutmamalı, diye düşünür."Her şeyi ardımda bıraktım. Ülkem Bosna-Hersek can çekişiyor. Yakında katliam sona erecek, ateşin yutabileceği bir şey kalmayacak. Mostar yok olacak. Pedja'cığım, sana gerçeği söylemeliyim. 1992 Kasım'ında yurdumuzdan ayrıldığımızda öyle küçüktün ki. Baban otuz üç yaşındaydı ve onu öldürdüler. Ben ellerinden kurtulup cehennemden kaçabildim. Bugün, yaşamalıyım çünkü sen varsın, canım yavrum. Dinle beni Pedja'cığım. Yarın, nerede olursan ol, babanı anımsa ve unutma ki yaşamın Mostar'da, Neretva kıyılarında doğan ve birbirine âşık olan bir erkekle bir kadının arasında başlamıştı."
Alıntı: Sevket Kucevic
