Midhat Cemal Kuntay Anlatıyor

''Türk edebiyatını büyük göğsüyle dolduran Abdülhak Hâmid’in geçinme sıkıntısını en çok çektiği devir, Viyana’da Türkiye’nin sefaretsiz sefarethanesindeki bir odada ateşsiz, ışıksız, hattâ belki bazen de yemeksiz oturduğu 1922 yılının Ekim ayı idi.

Âyanı Ankara kaldırmıştı; ve mülga ayandan olan maaşsız şairin, Viyana’da yazdığı meşhur şiirde «tek gözlüğü kandili» ve «eski bir paçavra mendili» idi. Fakat bu kandile ve bu mendile rağmen büyük şair memleketine dargın değildi, ve memleketini kurtaran için, Sami Paşazade Sezayi Bey’e Viyana’dan gönderdiği 5 teşrinievvel 1922 tarihli mektupta şöyle yazıyordu:

«Seninle ben, bilirsin ki, bir zamanlar Kemalist idik. Şimdi ise iki defa öyle olduk. Geçen akşam bir refikimle bir restoranda taam ediyordum. Yanımızdaki masayı işgal eden Avusturyalı bir zat hangi millete mensup olduğumuzu sordu» ve «Kemalistiz!» dedim. Herif hürmetle kıyam ederek:

«Ben de Kemalistim!» dedi; ve, «Ah! Avusturya’da öyle bir adam zuhur etseydi memleketimiz bu hale gelmezdi!» sözünü de suz-ü güdâz ile ilân etti. Burada tanıdığım İngilizler bile bu, «Kemal namındaki harikai Kemalâtın meddâh-ı bi ihtiyarı ve hayran-ı iktidarıdırlar. O büyük, pek büyük asker bugün kutuplarda bile hararetle alkışlanıyor. Yalnız meydanı harpte değil, meydanı siyaset-ü kiyasette de yektâ olan Mustafa Kemal âlemi İslâmî tenvir ve ihya için doğmuş bir şems-i istikbaldir. Eminim ki, yalnız Trakya’yı, Türkiye’yi kurtarmakla iktifa etmeyecek, birçok mucizevârî halâskârlıklarda bulunacaktır. Hemen Allah ömrünü efzun etsin…»

Bu mektup hiç bir yerde basılmadı ve büyük Atatürk bu mektubu bilmeyerek öldü. Fakat Hâmid’in, kendisi hakkındaki bu hislerini bilmediği halde, Gazi Mustafa Kemal, bir gece, sofrasında methedilen bir şair hakkındaki sözleri dinledikten sonra, Hâmid’i gösterdi ve:

– Bütün şairlerimiz bu büyük adamın kırıntılarıdır! dedi. Hâmid’in hiç basılmayan mektubu kendi el yazısı ile dosyamdadır ve Gazi’nin hiç bilinmeyen yukarıdaki sözünü duyan salahiyetli zat hayattadır ve, birini okumak mümkündür, ötekini de dinlemek…

Midhat Cemal Kuntay, 11 Haziran 1947

Alıntı: Levent KaraşinLevent Atatürk ve Kuvayı Milliye