“Bozkırdan Doğan Uygarlık”: Köy Enstitüleri

Köy Enstitüleri, 17 Nisan 1940’ta kuruldu. Değişik ülkelerin eğitim sistemleri içinde, Köy Enstitüleri kadar üzerinde çalışma ve tartışma yapılan bir başka eğitim kurumu çok azdır. Bu okullar, ulusal ya da uluslararası araştırmalara konu oldular; dünya eğitbilim ansiklopedilerine girdiler, dünyanın birçok ülkesinde örnek alındılar. Kapatılmalarının üzerinden 63 yıl geçti ama Köy Enstitüleri hâlâ tartışılıyor. Acı ve hüzün veren bir özlem, direnme yaratan bir umutla anılıyor. Bunun nedeni nedir? Nasıl ve ne amaçla kuruldular? Neden kapatıldılar? Günümüz eğitiminde yerleri olabilir mi?

Aydın Sorumluluğu

Türkiye, eğitimsizliğin ya da yoz bir eğitim düzeninin yarattığı sorunlar nedeniyle bir uçuruma doğru hızla sürüklenmektedir. Eğitim bozulup ülke karanlığa doğru gittikçe, Köy Enstitüleri’nin değeri daha çok anlaşılıyor, aydın çevrelerde ona duyulan özlem giderek artıyor.

Köy Enstitüleri haklarında pek çok kitap, yazı, makale yazıldı. Açıkoturumlar, paneller yapıldı, belgeselle hazırlandı. Bu okullarda yetişen ya da görev yapan pek çok insan anılarını yayınladı, uzun ve yapıcı söyleşiler düzenledi. Gerçekleştirilen bunca etkinliğe karşın, Köy Enstitüsü olgusunun Türkiye’de yeterince, tartışılıp, yararlanılabilir sonuçlar çıkarıldığı söylenemez. Köy Enstitüleri bugün her zamankinden daha çok tartışılmalıdır. Bu, Türkiye’nin için bir gereksinimdir. Bunları inceleyip tartışmak bizlere, eğitim konusunda içine düştüğümüz açmazdan kurtulmanın yollarını gösterecektir. Köy Enstitüleri uygulaması, Türkiye’nin gerçek zenginliğidir; bu zenginlikten yararlanmak zorundayız.