Âdem ile Havva üç şey seçtiler cennetten çıkarmak için

Birincisi kelimeler, ikincisi aşk, üçüncüsü annelik duygusu.

Kelimeleri Âdem yanına aldı, annelik duygusunu taşımak Havva'ya kaldı. Ama aşk çok ağırdı…

İkisinin de aşkı tek başına taşıması mümkün olmayınca, ikisinin zembili de aşkı bir başına kaldıramayınca, bölüştüler yükü.

Yarısını Âdem sırtlandı, aşkın yarısı Havva'ya kaldı.

Öyle sert düştüler ki dünyaya, Âdem’in dizlerinin bağı çözüldü, ciğerleri yandı. Nutku tutuldu.

Üçüncü defa, bildiği kelimelerin hepsini önce unuttu.

Sonra bir kısmını hatırladıysa da o bir kısmını kıyamete değin unuttu…

Aşk da yollarda sakin durmamıştı bir türlü. Kabına sığmamıştı.

Bir yarısı yollarda kayboldu.

Getirebildikleri ancak öbür yarısıydı.

O gün bu gün yeryüzü kelimeleri yetersiz, aşk bu dünyada kusurlu..

Ya annelik duygusu?

Havva'nın cennet duygusu.

Gönül evinde, kadın bedeninde, tastamam duruyordu…

Alıntı: Yavuz Tellioğlu‎ - Arkeoloji